4. Zaskakujący poranek w bibliotece.

     Wbiegliśmy do biblioteki, na szczęście nikogo nie było prócz starej pani Bruke, siwej staruszki w okularach, która lubiła towarzystwo regałów i różnego rodzaju opowiadań. Podeszliśmy do niej i zaczęłam rozmawiać ze podsiwiałą panią:

- Dzień Dobry pani Bruke.

- Witaj dziecko, co masz ochotę przeczytać? - spytała z zaciekawieniem co tu robimy, gdyż mało osób przychodzi do tej części szkoły.

- Szukam czegoś o duchach proszę pani. - Odpowiedziałam grzecznie.

Anko i Aki popatrzyli się na mnie z nie do wierzeniem, otworzyli usta jakby chcieli coś powiedzieć ale się powstrzymali, a ja dalej rozmawiałam z panią Bruke.

- O duchach mówisz? - spytała zaintrygowania.

Kiwnęłam głową potakując. I dalej mówiła.

- A co cię dokładnie interesuje moje dziecko?

- Wszystko co jest związane z duchami. - Odpowiedziałam z zaciekawieniem co mi odpowie, ale pani Bruke tylko odpowiedziała:

- Hmm... Ciekawe czemu cię to interesuję, ale dobrze poczekaj.

Stałam z moimi przyjaciółmi dobre 10 minut. Po chwili zobaczyłam wózek ze stosem książek, które prowadziła bibliotekarka. Rzekła:

- To wszystko co znalazłam, mam nadzieję że starczy.

- Dziękuję za fatygę proszę pani. - Odpowiedziałam z serdecznym uśmiechem.

      Usiedliśmy z Anko i Akim i wszystko im opowiedziałam, to że mi się śniły jakieś duchy, widziałam jakieś historię i jak bym tam była 17-letnia ja i Aki, ale jako blondyn.

- Hahahaahaha - zaśmiał się głośno.

Przyszła pani Bruke i go uspokoiła, bo inaczej wyleci z biblioteki.

- Już będę cicho - odpowiedział szeptem.

I opowiadałam im tak chyba z pół godziny. Wreszcie powiedziałam:

- Zabieram się za szukanie czegoś na własną odpowiedzialność, jesteście ze mną czy nie? - Spytałam.

- Oczywiście, że jesteśmy nigdy cię nie opuścimy. - Rzekli churem.

Pojawił mi się uśmiech na twarzy i z moim zdziwieniem odezwał się Aki:

- Pięknie wyglądasz z uśmiechem na twarzy.

- Dziękuję - odpowiedziałam zaskoczona.

Nagle dotknęłam książki i miałam znowu wizję, myślałam że to tylko w nocy mi się śni. Nie mogłam ręki od niej oderwać. Tym razem widziałam Akiego, Anko i siebie siedzących na tarasie i uciekających przed czymś, kiedy nagle wszystko zniknęło.

Zobaczyłam Anko, która trzymała moją rękę. Oboje byli przestraszeni bardziej niż ja.

- Co się stało? - Spytała moja przyjaciółka.

- Widziałam nas na tarasie uciekających przed czymś - rzekłam z niepokojem.

- Jak myślisz ktoś może nas szukać? - spytał Aki.

- Wiesz co przyjacielu sama nie wiem. A wogule, która godzina?

- Zaraz wpół do dziesiątej.

- Co ??? - Spytałam zszokowana. - Już ta godzina? Aki przepraszam Cię, to moja wina, spóźniłeś się na lekcje. 

- Nic nie szkodzi. - odpowiedział miłym głosem, który tak lubiłam.

- Pani Bruke, pani Bruke. - wołałam.

Staruszka się pojawiła z zapytaniem:

- Słucham, co chciałaś moja droga?

- Ile możne jedna osoba książek wypożyczyć.

- Hmm... - po chwili zastanowienia rzekła - Pięć na głowę.

- Dobrze. Anko, Aki możecie wypożyczyć książki? Każdy pięć.

- Nie ma sprawy. - Odpowiedzieli.

- Aki wybacz nam, ale znów cię zostawimy z tym samego. Jeszcze raz bardzo Cię przepraszam, że prze ze mnie spóźniłeś się na lekcję.

- Naprawdę nic się nie stało.

- Wypożycz na każdego 5 książek, ale sprawdź czy się nie powtarzają. Dobrze?

- Okey. - Odpowiedział.

Ja z Anko biegłyśmy bardzo szybko, bo dzisiaj miałyśmy biologię na pierwszej lekcji i sprawdzian, akurat z tego co przypominałam razem z moją przyjaciółką. Zadzwonił już dzwonek i wbiegłyśmy do klasy. A tu ....

_______________________________________________________________________

Mam nadzieję, że się podoba :)

Ciekawi co dalej ??? 

Pozdrawiam Wasza Tsuki. :3